My Blonde in Tokyo

En om de eerste sessie van Dinsdag Blogging af te sluiten, heb ik besloten om de rest van mijn gespendeerde tijd te vertellen! En dat is namelijk tijd doorbrengen met die andere blogster in Tokyo, Nele ;-).

Meestal na haar lessen of als ik niet bezig ben met vanalles en nog wat, kunnen we elkaar vrij vlotjes bereiken! Zoals eerder, er is maar 14 min

uten treinrit tussen ons verwijderd.

Omdat ik maar een week later dan Nele in Tokyo aangekomen ben zijn we allebei een beetje Tokyo aan het verkennen! Natuurlijk verschilt onze dagelijkse bezigheid en vanaf ik echt werk heb zal alles wat beter gepland moeten worden, maar we amuseren ons ten top! De

meeste verkenningstochtjes van Ikebukuro of Shinjuku doe ik dus altijd samen met Nele :). Ik heb heel veel geluk dat ik mijn vriendin hier heb, want ik zou me geen grotere en betere steun /toeverlaat kunnen inbeelden!

De foto's die hier upgeload zijn, komen van ons tochtje naar Shinjuku in Yodobashi camera. Het was een beetje nostalgie voor mij , want dat was é

én van mijn favoriete electronica winkels in Osaka. We hebben echt lang in die winkel rondgeneust, ook voor haar gsm te zoeken (uiteindelijk hier in Kami Itabashi afgesloten hahaha *Thomas stikjaloers) enzo. 3D televisies, GIGANTISCHE televisies, zotte gsms (check robeirt en vinnie van scouts hoogland voor ooggetuigenissen), nog zotter dan 2 jaar geleden hahaha. Veel high tech gedoe dus da is wel eens cool. Daarna zijn we sushi gaan eten in een kaiten sushi (das zo met een band waarop schoteltjes sushi staan, en de bordjes hebben verschillende kleuren. Per kleur betaal je een vaste prijs. Je kon zelfs je levende gamba's kiezen die ze dan voor je klaarmaakte :) Rauw uiteraard :p.)

En meestal chillen we hier bij mij thuis, of "hange" we in Ikebukuro hahahaha. Ik moet haar af en toe wel eens inhouden met al die winkels in de buurt. En Starbucks is nooit veraf eh ;-)....

Ziezo! Dit was voorlopig de laatste blog voor vandaag. Volgende week dinsdag ben ik weer paraat met nieuws, tenzij er echt iets extreem uitzonderlijk zou gebeuren. Hopelijk zijn jullie nu wat meer ingelicht, en vinden julie het nog niet TE saai

;). Moet dringend wat meer foto's trekken en avonturen beleven me dunkt! Nele heeft ook een blog en jullie kunnen haar schrijfsels altijd bewonderen op http://oneblondeintokyo.blogspot.com/

Vele groetjes uit Tokyo en tot dinsdag!

And then?....

Nu het Belgian Beer Weekend achter de rug was, had ik wel een plotse angst: wat nu? Waar moet ik nu mee beginnen, hoe moet ik nu verder?

Door de gok te wagen van naar hier te gaan leef ik wel in onzekerheid. Maar, net omdat ik de sprong gewaagd heb krijg ik ook kansen die ik nooit vanuit België verkregen zou hebben. Mensen zijn voor mij rond aan het vragen, springen voor mij in de bres. Zelf heb ik al een paar opdrachtjes gekregen, en er liggen nog een p

aar om de hoek. Ok, ik zit niet 8 uur lang per dag te werken, en ik heb heus wel wat vrije tijd. Maar ik probeer mijn dagen productief op te vullen, en bezig zijn met de dingen die me aangeboden worden. Soms moet je initiatief nemen, maar soms moet je gewoon afwachten tot het juiste moment. Voorlopig moet ik wachten tot september voorbij is en in oktober openen zich weer nieuwe mogelijkheden die mogelijk tot iets concreet kunnen evolueren. Ik weet dat wat ik nu zeg verschrikkelijk vaag is, maar, we zijn er mee bezig hahahaha :).

Eén avond blijft me wel bijzonder bij, en dat is toen Rob me meenam naar het Hilton Hotel in Tokyo om een EU tradefair bij te wonen. Het was een interessante belevenis, en lekkere wijn en fingerfoods op de receptie... TOT we naar de Westin gingen! Ik ben niet veel gewoon, maar de Westin was echt... nice.... Heel veel hoge mensen daar aanwezig, en meeega lekker eten!!! Een heel buffet dat ik nog niet veel gezien heb, en lekker

e champagne/shoochu en cocktails. Er waren zelfs drie thema kamers, en in de gambling room kon je op de roulette spelen :-). Met een cocktail in de hand waande ik me even net zoals James Bond (in de Sean connery versie natuurlijk).

Ik blijf alleszins rondkijken en mijn best doen voor de projecten die ik toegestopt krijg. Mijn CV staat nu echt op punt, dus ik kijk reikhalzend uit naar Oktober. Wie weet kan ik mijn verjaardag vieren en in alle rust en vrede wetende dat ik me geen zorgen meer hoef te maken :-). Dat zou een mooi cadeau zijn....

Belgian Beer Weekend

Nu, de eigenlijke reden van mijn haastige vertrek was om op tijd te zijn voor een bepaald evenement. Welbepaald het Belgian Beer Weekend, dat gehouden werd in Roppongi Hills. Rob Van Nylen, een Belgische zakenman die mij hier vollop steunt had kunnen regelen dat ik als staff op dat evenement kon werken. Een handige bron van inkomsten, maar vooral de ideale springplank om mezelf in de Belgische Tokyo community te lanceren.

Ik zat in een team van Belgische staff, aangevuld met Japanners die al in België gestudeerd hadden. Dus ik kende de meeste eigenlijk al hahahaha :-). Het weerzien was heel fijn en hartelijk, en buiten de al bekende gezichten heb ik ook een heleboel andere mensen leren kennen wiens pad ik ongetwijfeld nog zal kruisen in de toekomst. Het werk was... eigenlijk vrij chill, maar lang rechtstaan hahaha. Wij moesten klanten helpen met vragen en uitleg verstrekken over rincers (die spoelers waar je je glas opzet en dan proper spuit). Voor de rest was er vrij veel volk, en ik ben ettelijke malen met Japanse bierfans op de foto gemoeten. Ahja, met een echte Belg op de foto eh :). Er waren ongeveer 44 verschillende soorten bier te verkrijgen, kip aan het spit (gemaakt door Nonkel Yves, een te vriendelijke Afrikaan) en echte Belgische frieten.

Het waren drie helse dagen (door de vermoeiheid en het tijdsverschil) maar ze waren het echt waard. In sé had ik me geen betere start kunnen voorstellen. Het evenement was ook zeer straks georganiseerd in een high class setting. Een proficiat aan de organisatoren van trainspot dus! Zie www.trainspot.jp voor meer van hun events!

Vorige week woensdag was er dan een bedankingsfeestje voor de staff en dat was echt wel fijn. Belgische bieren en lekkere hapjes. Ik voelde me plots al veel meer thuis in Tokyo.

Once upon a time in the East....

Hey beste lezers!

zoals beloofd in de inleiding van gisteren: de eerste dinsdag blogpost van de Tokyo Chronicles. Het beloofd een redelijk lang eerste post te worden, want ik moet min of meer gebeurtenissen van 3 weken rapporteren. Niet dat het de meest spannende drie weken waren, enfin, het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk :-).

De reis naar Tokyo ging echt vlotjes. De vlucht zelf (KLM) was dik in orde, en doordat de twee zitjes naast me niet besproken waren kon ik me zelfs neervlijen en rustig slapen (mits hulp van een Xanaxje :p). In Tokyo aangekomen was het gewoon een kwestie van logisch nadenken en een beetje zoeken.

Een paar dagen voor mijn vertrek had ik een Guesthouse besproken. Het is een beetje zoals een kot werkt: we delen een huis (aleja gewoon de wc en de douche) en iedereen heeft zijn apart kamertje. Op goed geluk had ik een locatie gekozen: Kami Itabashi, dicht bij Ikebukuro. Waarom? Omdat ik alleen nog maar in Ikebukuro was geweest op een vroegere trip, en omdat de universiteit van Nele in Ikebukuro lag. Er vanuit gaande dat ik, ondanks te wonen in dezelfde stad, Nele niet veel ging zien, besloot ik dan maar dicht bij haar unief te kiezen.

Wat een goede keuze is het geworden ook :-)! Mijn huisgenoten zijn zeer aangename mensen: een kalm en rustig schots koppel, een fransman die nu zijn vrouw gaan bezoeken is in Hongkong, en een minzame poolse jongeman. EN ik woon maar 14 minuten van zowel Ikebukuro als Nele! Haar dormitory ligt op dezelfde spoorlijn als mijn stadje, dus haar zien is geen enkel probleem. Van deze handigheid hebben we natuurlijk al veel gebruik gemaakt :). Het stadje zelf heeft een paar goede eettentjes en winkels, dus aan leven geen tekort. Ik zal binnenkort als het weer wat beter wordt eens een fotoshoot houden van mijn omgeving om een duidelijker beeld te geven van hoe het er hier in feite uitziet! Voor de mensen die Google Maps gebruiken: als je Kami Itabashi ingeeft kan je je iet of wat voorstellen waar ik woon :-).

Inleiding

Hey beste lezers, vrienden, fans :p

Ondanks mijn mislukte poging van twee jaar geleden heb ik er toch terug weer voor gekozen om een blog te beginnen. Naar iedereen mails sturen is te omslachtig, en ik heb toch het gevoel dat ik mijn belevenissen wil delen met de mensen thuis, en voor mijn part overal. Ik heb er ook voor geopteerd om elke DINSDAG iets te schrijven. Niet elke keer als er iets interessants gebeurd, want dan kijk je tegen een te grote berg aan om over te brengen. Maar ook niet één keer per maand. Een vaste dag met een verslagje van de voorbije week leek me een fijn idee en veel gemakkelijker vol te houden. Ik zit nogal in de wereld van het social networking nu (verdere uitleg volgt later) en ben actief op facebook en twitter. Deze blog geeft een grondige achtergrond bij wat je soms op die twee fora kan oppikken. Dus het doel: Een wekelijks artikeltje over de Tokyo Chronicles van Thomas!

Met deze inleiding wil ik even mijn situatie schetsen voor de mensen die misschien niet op de hoogte waren van mijn plotse vertrek. Na mijn jaar in Osaka zat ik al langer met het idee in mijn hoofd om na mijn bachelor Japanologie minstens voor een jaar terug te keren om werkervaring op te doen. Na het behalen van mijn bachelor heb ik tevergeefs gesolliciteerd via internet, zonder al te veel ergs. Om een lang verhaal kort te maken: op een bepaald moment kreeg ik de kans om op een Belgian Beer Weekend te werken, een ideale springplank om me in de belgische community te storten in Tokyo. De Belgen hier zijn bijna allemaal oud-leerlingen van Japanologie Leuven en konden zich zeer goed inleven in mijn situatie. Zij zijn het dus ook die mij te hulp staan. Ondanks de Bachelor paper over Osaka Cultuur ben ik dus toch naar Tokyo getrokken. Natuurlijk op de eerste plaats om privé redenen, maar ook omdat er internationaal gezien veel meer werk is voor buitenlanders in Tokyo dan Osaka. (Geloof me vrij, ik moet nog altijd wennen aan de sfeer hier hahahaha :) ).

Ik zit hier nu al bijna 3 weken en het gaat vooruit! Ik heb al een paar kansjes gehad om kleine jobjes te doen die voor een beetje inkomsten zorgen, en hopelijk vallen er in de toekomst wat kansen uit de bus. "I can only do my best and destiny will follow"

Vanaf morgen ga ik dus beginnen met de Dinsdag Blog. Hopelijk kunnen jullie er wat van genieten!

Cheers,

Thomas