Odaiba

Hey lieve lezers, vrienden, familie en fans!

Het is weer tijd voor weer een Tokyo avontuur! Omdat we een tijdje stil hadden gezeten kregen Nele en ik zo een gevoel van: we zijn hier nu, we moeten Tokyo toch zo goed mogelijk leren kennen he. Ok, dat is een onmogelijke opdracht, gewoon al door de grootte van de stad. Enkele feiten en weetjes kun je op deze link terugvinden. Zeker de demografie eens checken!

Omdat ik al eens voor een event richting Odaiba was moeten gaan, maar de hele buurt nog niet echt had kunnen verkennen, beslisten we op Odaiba! Odaiba is een kunstmatig aangelegd eiland in de baai van Tokyo. Het geldt zo'n beetje als een bestemming voor ontspanning voor de inwoners van Tokyo zelf. Veel ontspanning/shopping/kitcherig gedoe te vinden, dus het was wel wat om op te nemen! Zelfs op weg naar Odaiba was al interessant, omdat je via de Yurikamome lijn gaat, een onbemande trein die je rond het eiland brengt. Wel fijn als je helemaal vanvoor zit! :).

De eerste keer dat ik in Odaiba was geweest was ik op de verschrikking van elke man gekomen: een Hello Kitty winkel genoemd Kawaii (Cute) Paradise. Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, veel is er niet over te zeggen, maar ik wist dat het wel eens de moeite was voor Nele, en ook gewoon om er binnen te gaan en te zeggen: "Can"t...handle...the pinkness..... Mijn foto op het bankje spreekt boekdelen ;). Nee, het was eigenlijk nog wel geestig, al had ik nooit in mijn leven zoveel roze spullen bijeen gezien :).

Naast Cute Paradise is er ook een Toyota Center, waar je in een elektronisch gestuurde wagen kan zitten doorheen een parcours! En er zijn race simulators, in een soort van professionele uitgave zodat je levendig voelt alsof je een auto bestuurd tegen 250 km/u op een circuit! Echt cool. (Nele heeft het parcours niet uitgereden binnen de tijd hahahaha :p)

Ook terug te vinden op Odaiba (en dan vooral in Palet Town) is Venus Fort, ook een voorbeeld van pracht en praal qua shoppingcenters in Japan (Wat doe ik hier ook °_° ). Omdat de lucht geverfd is alsof het een heldere blauwe hemel is met witte wolkjes, en er een heuse dag en nacht en schemer cyclus is die afwisselt in een tijdspanne van 3 uur is het een mindfuck eerste klasse. Ideaal wel als je jetlag zou hebben. Vol met onze klassieke fancy schmancy winkels, in setting gezet van een oude Italiaanse stad... Daarvoor zijn we dan in Tokyo eh :).

Na Venus fort hebben we onszelf getrakteerd op een ritje in het Reuzerad van Odaiba! S'nachts is het wel mooier want dan is het volledig verlicht enzo, maar het uitzicht overdag is natuurlijk ook indrukwekkend :). Na nog wat te chillen en rond te hangen (er is een gigantische gamehal waar we japanners zagen die iets te gezwind de moeilijkste levels van Dance Dance Revolution aan het spelen waren, nuja ieder zijn hobby) genoten we nog wat van een snackje terwijl we keken naar de schemering met in de verte Rainbow Bridge. Odaiba is zeker en vast een aanrader voor eender welke tourist in Tokyo, met wel veel vertier, maar een gevoel van authenticiteit is daartegenover wel ver te zoeken. Een dagje is wel genoeg voor eventjes :).

Hopelijk hebben jullie er van genoten! Ik probeer af en toe ook filmpjes te maken en ik excuseer me alvast voor de stomme commentaren die erbij komen maar het is gewoon dat beelden soms meer zeggen dan foto's :). Bedankt aan de mensen die mijn blog allemaal volgen, en tot de volgende post!

Mini Connection

Hey Hey beste lezers, vrienden, familie en Fans!

Het is weer dinsdag, en na een weekje over te slaan (wegens NIKS te melden :p) heb ik toch weer wat avonturen kunnen beleven!

Eerst en vooral om te antwoorden op de vraag van Karen Podevyn die vroeg om Poken eens wat beter uit te leggen: Poken is eigenlijk een soort van digitaal visitekaartje, dat hand in hand gaat met de social media trend. Je maakt een profiel online, (het ziet er zelfs uit als een business card, zie de foto hieronder) en linkt die met accounts van jouw social media (Er is een lijst van 30+ soorten social media, dus pick your choice! ). Dus je business card geeft direct je twitter/facebook/linkedin/youtube etc.... account ook weer. Al je contacten komen mooi in een overzichtig lijstje terecht, en alles wordt automatisch geupdate. Nu, je online profiel is verbonden met jouw "poken", een klein handje met een usb uitgang. Als je dat handje tegen een ander handje houdt, dan wisselen ze je informatie uit! Het is dus een tool die het heel goed doet op evenementen waar je een community moet uitbouwen. Voila! :)

Dus, ik had de kans om samen met Nele naar één van de grootste Poken events ooit te gaan in Japan. Het evenement werd georganiseerd door Minicooper Japan en vond plaats in Sodegaura, op de Sodegaura Forest Race Track :D. Er kwamen ongeveer 1500-2000 mensen, en die kregen allemaal een poken aan de ingang, en wij waren paraat met het Poken Team om die mensen van informatie te voorzien, en te helpen bij registratie.

Nu moet je weten dat Sodegaura best wel een eindje verwijderd was van Tokyo: een 2,5 uur rit, en we moesten er vrij vroeg zijn om het standje op te zetten. Het evenement bleek later ook vroeg gedaan te zijn omdat vele mensen vroeg opkomen, en vroeg vertrekken om de verkeersdrukte voor te zijn. Er was ook nog een APEC meeting ergens onderweg, wat extra drukte betekende. Gevolg: Wij waren om 3 uur s'ochtends wakker :). Pittig! Maar we konden wel eens de facebook drukte zien in België, want hier overdag is het maar saai omdat jullie allemaal aan het slapen zijn! :p.

We werden dus rond 4 opgepikt door Rob, en nadat we Dean (een ander Poken Evangelist, en Die hard Apple Fan :p) ook erbij hadden gehaald waren we op weg. Vroeger moest je rond de baai van Tokyo rijden om naar Sodegaura te rijden, maar sinds een paar jaar is er gelukkig de Aqualine ! Echt wel zotjes. Zeker de link eens checken om te weten wat het is :). Zoals ook in het artikel vermeld wordt, ligt in het midden van de aqualine Umihotaru, waar we een lekker ontbijt genuttigd hebben. En daar begonnen we de eerste tekenen van de mini cooper rage te zien, want ongeveer 30 procent van de parking daar stond vol mini's. De frisse zeelucht deed ook deugd voor een beetje wakker te worden :).

Eenmaal toegekomen op de racetrack konden we ons installeren en genieten van de omgeving en het evenement. Alles ging vlotjes en we hebben veel mensen kunnen helpen! En we hebben vooral veel fun gemaakt terwijl we het deden :). Rob heeft zich gewaagd wat BMX stuntjes te doen, met pijnlijke schenen als gevolg, maar toch respect! Nele heeft wat lessen in Iphone gebruik gekregen van Dean, en het begint :p!

Er waren heel wat dingen te doen op het evenement, maar het ging vooral om mini fans te verbinden, en een community te versterken. Al de mensen hadden een minicooper en keken naar mini classics, of elkaars auto, etc... Er waren Mini Design wedstrijden, je kon ritjes maken op het circuit met een racedriver (juist te laat verdomme) er was eten, optredens... De motor races waren ronduit indrukwekkend, en de mini race heb ik ook een beetje kunnen filmen, toch de 5 seconden als ze voorbij de paddock reden :p.

Toen we s'avonds terugreden, helemaal doodop van de lange dag, hadden we wel de pech dat heel het verkeer in de knoop lag doordat er een mini! een ongeluk had gehad :s. Dus is Rob in de donkerte der donkerte van het platteland gereden (Ramen zaken dat ze daar hadden, die mensen eten gelijk niks anders) en hebben we een gezellig family restaurant gezocht om 2 uur te wachten, een beetje te eten, koffietje en veel interessante babbels. Rond 8 uur zijn we dan terug vertrokken en was het één vlotte rit naar huis. Moe dat we waren!!! Maar het was een geweldige ervaring en heel tof om te doen!

Ik hoop dat ik ooit centjes genoeg heb om zelf een mini te kopen :p.

Cheers! En tot de volgende blog!

Oh ja, de aansporing tot interactiviteit blijft geldig, dus als JULLIE VRAGEN OF VERZOEKJES HEBBEN OM OVER BEPAALDE DINGEN VAN JAPAN/JAPANSE CULTUUR/TOKYO/OSAKA/WHATEVER TE BLOGGEN, LAAT ZE ACHTER BIJ REACTIES EN IK ANTWOORD ZEKER!

Verjaardag

Hey lieve lezers, vrienden, familie en fans!

Dit lijkt misschien een beetje een ego-centrische post, maar ik zou jullie graag wat meer vertellen over mijn verjaardag, die ik voor de tweede maal in mijn leven doorgebracht heb in Japan.

Eerst en vooral wil ik een paar dingen zeggen:

1) Ik was echt geraakt door de massale reacties op facebook, dat deed echt deugd! Het was heel fijn dat zoveel mensen de kleine moeite deden om iets te posten, en ik heb hen proberen allemaal te bedanken. Jullie hebben er allemaal voor gezorgd dat ik een super verjaardag heb gehad!

2) Ik had graag mijn verjaardag met mijn vrienden en familie gevierd, ook samen met Wouter (die op dezelfde dag verjaard), enzo, maar daar kan nu eenmaal niks aan gedaan worden. Weet dat ik op zo'n moment intens aan jullie allemaal denk en jullie mis!

3) Ik heb het geluk gehad dat mijn vriendin, Nele, ervoor gezorgd heeft dat ik een onvergetelijke verjaardag had! Waarover ik jullie graag meer over wil vertellen!

Nele had al langer zitten nadenken over mijn verjaardag, omdat ze me echt echt wou verrassen! Maar ik denk dat ik haar vaak van gedachten heb doen veranderen, zodat ze telkens een nieuwe strategie heeft moeten bedenken! :).

Ze is speciaal heel vroeg opgestaan om te verrassen met ontbijt op bed! Het arm schaap had veel te weinig geslapen, maar ik was echt ontroerd dat ze s morgends vroeg op mijn raam tikte! :).

Spijtig genoeg moest ik ook vroeg naar de EU Gateway beurs dus was het ook vroeg afscheid! Maar Nele is me dan rond de avond komen oppikken, en toen zijn we naar een onbekende bestemming gegaan!....

Het Delirium Cafe Tokyo!!!!!

Het delirium cafe is een zaakje waar ik eerder al voor Poken naartoe was geweest, en Nele had dat onthouden! Je kan er 88 verschillende Belgische bieren drinken (mits een goed prijsje natuurlijk :/, maar ja, soms moet je dat een beetje negeren hé!) en je kan er ook heel goed in Belgische stijl eten! De frietjes waren er overheerlijk (standaard met mayonaise! Een zeldzaamheid) en de kip en het biefstukje van even hoge kwaliteit :). Omdat Nele gereserveerd had en had vermeld dat het voor mijn verjaardag was, klonk plots een een happy birthday lied door de boxen en begon de staff al de klanten op te jutten om mee te zingen! Er werd een verjaardagsfoto getrokken en geprint en op een kaartje van de zaak geprint! En er was een speciaal Belgian waffle verjaardagsdessert voorzien met mijn naam erop! (zie de foto hierboven!).

Het was alleszins een heel fijne verjaardag :), doorgebracht in een Belgische omgeving! (Met manneke pis in het toilet!) Dankzij Nele, mijn familie, en al mijn vrienden en vriendinnen uit België!

Als jullie Nele's Blog verder willen lezen, dan kan je dat hier doen!

Cheers, en tot de volgende blog. Bedankt voor het lezen!

Ginza

Hey beste vrienden, familie, schoon-familie ;), lezers, fans, IEDEREEN! Jongens jongens jongens jongens, deze blogpost is er echt één voor..... het vrouwelijk publiek van mijn blog :). In navolging van de wekelijkse avonturen van Nele en Thomas is dit avontuur er één die ik niet gauw zal vergeten! Als bestemming hadden Nele en ik Ginza uitgekeken. Het is een high class shopping district, met de belangrijkste flagship stores van de grote merken. Als je een vierkante meter in Ginza wil kopen/huren raad ik je maar eens aan om eerst te googlen naar de prijzen. On-ge-lo-fe-lijk. Natuurlijk was het een must om eens te gaan kijken waar al die verhalen vandaan kwamen :). Nele had haar winkels gekozen die ze eens van dichtbij wou zien, en ik de mijne!

Via het station konden we direct in het Sony Building gaan, via deze prachtige trap :) die direct de toon zetten. Elke trede maakte een geluid en kleur, dus telkens er verschillende hoeveelheid volk op liep kreeg je andere deuntjes en geluiden!

Eenmaal in het Sony Building was het echt alsof ik een klein kindje was en in een speelgoedwinkel werd losgelaten. High Tech dingen zijn nu eenmaal het speelgoed voor grote kleine jongens. Camera's, laptops, playstations, alles van sony wat je je maar kan inbeelden, dat hadden ze!

Zwaar aan het racen :)

Eenmaal uit het Sony Building merkten we pas dat het flink aan het regenen was, maar dat kon toch geen domper zijn op de feestvreugde, en de regen zorgde tegelijkertijd ook voor een tof sfeertje :). Net die beroemde foto van James Dean :). Na eventjes verdwaald te zijn (Vrouwen en kaarten.... ;) ) kwamen we op de grote hoofdstraat terecht met al die beroemde winkels. Nuja, beroemd, de echt beroemde merken ken ik wel, maar voor de rest had ik een ervaren gids bij me: Nele moet echt Ginza gids worden, de dingen die zij mij vertelt :)....

Een korte foto-introductie voor de girls? ;)

"Voor de droomsters met een kanjer van een

vriendje die veel veel geld verdiend? ;)"

"My Gucci bag"

"Bling bling Kitteh"

"Georgio....Armani"

En een foto uit de gedrochten der hel: De Abercrombie&Fitch winkel...

Over die Abercrombie&Fitch winkel moet er me wel nog wat van het hart. Check de details maar op deze website: http://www.businessoffashion.com/2010/02/in-tokyo-abercrombie-misses-its-mark.html

Maar hoe dan ook, we gingen eens een kijkje nemen in deze bekende Amerikaanse kledingwinkel. Godverdomme, de ergste winkelervaring uit mijn hele leven en ik denk dat er één of andere freak een verdomd goor idee moet hebben om een nog ergere winkel uit de grond te stampen. In de ingang stond er al een half naakte Japanner te showen met zijn borstkas, en probeerde met mensen op de foto te gaan. Nu niet denken dat ik daar van in mijn eigen mannelijkheid gekwetst was (Ook omdat we een beetje genegeerd werden als buitenlanders, aleja, Nele dan toch :p ) want dat was verre van het ergste. De perverse duisterheid van een fucking kledingwinkel was al vreemd, muren waren bezaaid met Griekse homo-erotische beelden (zie foto), en elke bediende (geloof me, het waren er veel) gekleed in hetzelfde A&B outfitje begroette je met de woorden: "Hey, How's it going". Nu in Amerika kan dat misschien cava zijn, maar het komt hier echt niet over. Ik ben al een aantal keren gaan clubben in Osaka in mijn leven, maar de muziek hier stond echt LUID, met het fijne gevolg dat de "Hey How's it going"s een beetje wegvielen, maar het aller allerergste, buiten het feit dat de bediendes ook random eenzaam aan het dansen waren op hun verdieping, was dat er CONSTANT een goodkope eau de cologne door heel het verluchtingssysteem van de winkel gespoten werd. En fel hoor; ken je het gevoel dat er iemand teveel deo in de kamer heeft gespoten en je smaakt de alcohol zo'n beetje in je keel? Dat dus.

Jajajaja, de A&C winkel: nooit van mijn leven niet meer. Alle respect aan de mensen die er kleren van hebben, mij niet gelaten als je ze mooi vindt. Maar ze bestellen op internet, of ze gaan halen in een winkel: groot verschil.

Daarna hadden we toch even genoeg van al het shoppen en hebben we nog wat de grote boulevard bekeken. Ginza was echt interessant :). Al waren sommige delen wat aangenamer dan andere!

Oh ja, Mattias! Jouw aanvraag voor "Ik wil een foto van de flikkerende lichten en billlboards van de straten 's avonds!Zoda we kunnen zien da het ginter wss een stad is die nooit slaapt..."

wordt hopelijk beantwoord met het volgende filmpje!

Voor al de lezers van de Tokyo Chronicles: om een blog met meer interactie te maken had ik het idee om als jullie vragen hebben, of verzoekjes over thema's waarover ik moet bloggen, die altijd achter te laten als reactie :). Ik doe mijn best dan om er gepast op te antwoorden. Zo wordt deze blog geen eenzijdig medium, maar iets dat opgebouwd wordt door meerdere mensen!

Take care iedereen!

Drukte & Projecten

Hey lieve lezers, vrienden, familie en fans (I wish)!!!!

Het is weer veel te lang geleden dat de Tokyo Chronicles online gekomen zijn, en het hele Tuesday Blogging concept is eventjes bestookt geweest door drukte en vanalles. Doemdenkers onder jullie hadden misschien gedacht dat het al gedaan zou zijn met de pret, maar NEE! Ik ben er terug, mijn Chronicles zijn er terug, en het Tuesday Concept zal uit de doden terug opstaan! Ik ga er gewoon een mega editie van maken vandaag op 3 november! (Verjaardag van de Malchert dus vergeet niks te sturen op FB ofzo! ). Ik wil zeker geen slappe excuses maken over wat ik allemaal gedaan heb de voorbije 2 weken ongeveer. Naast wat ik effectief qua werk en projecten gehad heb, heb ik natuurlijk wel wat vrije tijd gehad, maar net rond de dinsdagen ging het fout (daar gaat mijn theorie dat dinsdagen betekenisloze dagen zijn) en soms vind een mens de kracht niet meteen om er zich aan te zetten. Waarvoor mijn oprechte excuses.

Ik zal anders gewoon even een foto/nieuws overzicht geven van de projecten en opdrachten waar ik mee bezig ben geweest. Een lijstje van opmerkelijke...diversiteit ;).

1) Poken Event Nikkei Youth Network: Ik mocht voor poken twee avonden het Nikkei Youth Network event vergezellen :). Vertaald is dat: ik ben naar 2 mega gezellige bars mogen gaan en wat socializen met de mensen! De eerste bar noemde "De Pink Cow" en de 2e was "Favela", een Brazilian uptown club/bar op het 7e verdiep. Vrij fancy!

2) Ik mocht participeren op een Incentive Trade Fair, voor 3 dagen! Aan de beentjes vrij vermoeiend, maar wel een heuse ervaring :). Zo'n beurs is ter promotie van een product, en het is dan ook een amalgaam van gadgets tot handdoekjes tot post-its. Zalige Japanse zakenmannen ontmoet, lekkere udon gekregen, zotte roepende mannen gezien die sfeer brachten, en heel heel heel veel Japans moeten praten. Het was cool :). Omdat iedereen daar wat samples weggeeft, trekt zo'n beurs buiten zakenmensen ook veel bezoekers (lees oude mensen) die alleen maar gratis dingen willen krijgen. Amai amai amai, wat een bende graaiers! Op het einde moest ik dan nog wat brochures en stickers kwijt zien te raken, en ik begon te roepen gelijk een marktkramer op de rommelmarkt van Lokeren dat "het de laatste waren en ze elk moment op konden zijn". Ik heb letterlijk de passage geblokkeerd met de graaiende mensen. Op 10 minuten tijd waren ze op hahahaha :). De stand waar wij stonden was ook een bedrijf die heel mooie Iphone 4 covers en gadgets verkochten, dus nu weet ik al wat en hoe. Spijtig genoeg kan ik nog geen abonnement afsluiten door mijn toeristen visum (een Iphone 4 aanschaffen in Japan is héééééél mooi qua prijs) dus ik moet nog wat wachten :(.

3) Ik heb ook het privilege gehad om twee dagen mee te helpen op de EU Gateway Trade beurs, die per toeval ook in het Tokyo Hilton Hotel werd gehouden :D. Die beurs wordt ook door een Senpai van mij onderhouden, en iedereen is er geweldig vriendelijk. Ik had een soort van James Bond functie, met als doel mogelijke interessante mensen onderscheppen :p. Was nog best moeilijk! en ik heb dan maar wat geholpen met tolken en genoten van de omgeving :). Het was net zoals de incentive beurs een goede ervaring, alleen op een wat "hoger" niveau. Spijtig genoeg heb ik niet veel foto's kunnen nemen omdat ik voornamelijk bezig was. Maar de twee foto's hieronder zijn van Nele die me komen oppikken is op mijn verjaardag daar! Eén bij de chocolade shop van het hotel, en een tweede in de lobby! Damn, sinds ik zelf niet op de foto's sta zal niemand me geloven! :'(.

Quote van de beurs: "Damn Rob, dat is zo 90's". "En wat jij nu zei Thomas, is dat niet 90's dan?" "Nee, das old school :p". Heel veel plezier gehad! Beste Senpai Ooit :).

4) Ik heb mijn diensten ook verleend aan het vertalen van een zekere Japanse tekst die te maken had met Chemie. Quote "Het zal je bloed zweet en tranen kosten, maar het is een uitdaging als Japanoloog" Damn right dat het een uitdaging was :). Maar het was het waard, en ik ben een pak wijzer geworden hahahaha! En gekker °_°.

Ziezo! Dat is zowat een korte samenvatting van mijn bezigheden allerhande. Het is zowat vaag misschien, maar ik leef ook maar van dag tot dag, en koester alles wat ik kan en mag doen! :). Er komen meer projecten aan en ik hou jullie wel op de hoogte met wat ik allemaal doe enzo. Maar ik vertel liever over de toffe dingen dan over de serieuze dingen !

Tot de volgende!!!

Strijken, audio-boeken en de Boksgym!

Misschien wel de meest originele titel van al mijn stukjes, en tevens het meest rare, niet er toe doende stukje blogpost uit de hele lijst tot nu toe :-).

Strijken, audio-boeken en de Boksgym, leunt aan bij de momenten dat ik mezelf een beetje verloren voel omdat ik niks te doen heb. Nu heb ik het druk, maar er zijn momenten waar ik alleen maar kan wachten op volgende opdrachten of projecten. Dus zoals mijn blogpost over bezigheden al vertelde, een mens moet iets doen.

Ik luister graag naar dingen. Als kind huurde ik vaak luistercassettes in de bilbiotheek (vooral die van Roald Dahl), kopieerde die, en luisterde er uren naar! Ik kon ze na een tijdje zelfs vanbuiten opzeggen. Nu, hier in Japan heb ik geen radio, en de radiostations hier (of toch degene die ik beluister in Rob zijn auto) zijn niet wat de gemiddelde studio Brussel luisteraar gewend is. Voordeel aan het streamen van stubru is dat ik naar de ochtend van studio brussel kan luisteren terwijl ik mijn lunch aan het opeten ben :). Maar een hele dag radio is ook maar... eentonig. Dus heb ik eens wat gesurfd en ben ik op een paar interessante audioboeken gebotst! Niet alleen beroemde romans, maar ook van die semi-cursussen van self improvement. Veel bullshit, maar soms ook wel dingen waarvan je iets kan opsteken! Plus, mijn engels kan er alleen maar beter van worden. Dus heb ik flink wat huishoudelijke taken verricht terwijl ik audioboeken aan het luisteren was. Now that's what the glamour in Tokyo is all about eh :p.

Na dit beetje intrieste verhaal wil ik op het nieuwtje qua bezigheden komen: Ik ben lid geworden van de plaatselijke boksclub, Misako Boxing Gym.! Dit om de volgende redenen:

*Ook al speel ik heel heel graag voetbal, het is niet gemakkelijk om een plek te vinden in Tokyo waar je kan spelen, laat staan op een groot veld. Zaalvoetbal is een mogelijkheid, maar ik zou al een eindje moeten pendelen (extra onkosten) en een team vinden! De trainingen zouden dan vast zijn, of het zou maar één keer per zoveel tijd zijn, en ik zocht een actieve bezigheid die me fit hield!

*De Misako Gym is letterlijk 5 minuten stappen

*Toen ik op Kandai studeerde, heb ik al wat trainingen mee gedaan met mijn allergrote voorbeeld Alexander Boucher :). Hij was mijn allerbeste maatje in Osaka, en hij heeft een harde weg afgelegd op de unief om een glorieuze kamp te doen tegen een ex-kampioen. Spijtig genoeg kon ik de nogal harde looptraining niet aan (shin-splints) en ben ik moeten stoppen toen. Nu is het een boks gym en kan ik op mijn eigen tempo in mijn eigen tijd joggen, en toch de nodige training krijgen!

*Er was een speciale actie zodat al het inschrijvingsgeld werd kwijtgescholden: chanceke!

Dus vanaf nu ga ik mij toeleggen om geregeld te gaan boksen! Ik mag 6 dagen op 7, tussen 15 en 23 uur komen trainen naar mijn eigen schema en believen. Ik kijk er echt naar uit, want iedereen is heel erg vriendelijk (ben de enigste buitenlander daar), en ik voel me er fysiek en mentaal veel sterker door. We zullen zien hoe het evolueert eh!

Cheers!

Akihabara

Hey vrienden, lezers, sympathisanten en fans :p

Vanavond ga ik vast en zeker de rest van de Tokyo Chronicles posten. Ik heb alleen mezelf te verwijten dat ik niet meer op voorhand heb gedaan, en plots nu het druk wordt en best vermoeiend, bemerk ik plots dat ik die blogs moet typen! Maar vanavond komen ze dus online, met een dagje vertraging, waarvoor mijn excuses.

Ik zou graag even de tijd nemen, ook al is het maar een klein stukje, om te vertellen over het avondje Akihabara dat Nele en ik gedaan hebben. Ik herhaal mezelf waarschijnlijk af en toe, maar toch ééns per week of twee weken gaan Nele en ik op avontuurdate, met de bedoeling om ons te amuseren en tegelijkertijd een nieuw stukje van Tokyo te ontdekken. En het doel van onze vorige uitstap was Akihabara. Akihabara staat bekend om de electronica, en de meer sexueel getinte cultuur. Het deed me een beetje denken aan Den Den Town in Osaka, wat op hetzelfde neerkomt in feite. Om één of andere reden deed Akihabara me nogal louche aan, met een duister sfeertje, ondanks het feit dat er OVERAL lichten pinken. Je kan de goedkoopste electronica brol daar vinden.

Nele en ik waren een beetje overal aan het rondkijken, net zoals vele andere touristen eigenlijk. Op een bepaald moment vonden we onszelf terug in een boekenzaak. Ik lees wel eens manga en dacht dat dit de kans was om een nieuw volume te ontdekken, tot ik plots besefte dat Nele het enigste meisje in de winkel was, en dat er geen enkele manga was zonder een meisje als hoofdpersonage. Toen ik naar de rechterkant van de winkel keek, zag ik alleen maar strip porno (hentai) zover ik kon zien... Trust me, je kijkt er van op. Het interessante is dat de erotische/porno kant van de maatschappij in Japan verre van verborgen is. En ook al lijkt dat vreemd, het cijfer van verkrachtingen van Japan ligt bij de laagste ter wereld. Dus het zal wel ergens goed voor zijn zeker? Het was alleszins een ervaring :-). (Die ik in Osaka wel al gehad heb :p, Nele zal nog wel uitgebreid erover bloggen denk ik, en wie haar blog volgt weet dat ze het goed kan uitleggen! Check haar blog op http://oneblondeintokyo.blogspot.com/ !

Na een tijdje rondwandelen en kijken begonnen onze maagjes te rommelen en hebben we een verborgen maar zeer lekker Koreaans restaurantje gevonden, waar ik me tegoed heb gedaan aan bibimbap. Ik ben fan. (Koreaans eten is heel lekker, maar er is ook een groot aanbod aan pikante gerechten die ik jammer genoeg niet aankan!). Op de terugweg naar het station vonden Nele en ik nog een samenscholing van "Nintendo Ds Japanners" (zie foto hieronder): standaard ;p. Nee om eerlijk te zijn, geen idee wat en waarom, maar ze waren er wel.

Ziezo! Ik hoop dat de foto's iets of wat de sfeer kunnen overbrengen (Aan Mattias, die al de flashy gebouwen in Tokyo eens wil zien op foto: ik ga proberen een filmpje te maken tegen volgende week, want foto's doen er eigenlijk geen eer aan, want al die billboards veranderen ook nog: ik doe mijn best!)

Ik hoop tegen volgende week weer een nieuw stukje Tokyo te ontdekken!

Cheers!

Interactiviteit

Hey beste lezers, vrienden, sympathisanten en fans :p,

het is weer dinsdag dus dat betekent weer een heleboel nieuwtjes vanuit Tokyo! De posts van vandaag zullen weliswaar in horten en stoten uitko

men: ik heb nogal een drukke dag gehad/ en nog bezig dus het merendeel van de posts zal maar vanavond laat online komen. Maar door het tijdsverschil zal dat in België nogal meevallen :).

Een klein tipje van de sluier uit het arsenaal van vandaag!:

*Bezoekje aan Akihabara

*2 poken events met samba danseressen, bier voor boeken en nog al wat charity work :)

* Een plotse voorliefde voor audio books en strijken op late avonden (the ultimate experience)

* Lid worden van de plaatselijke boksgym!

* Een tripje naar het Immigratie bureau (rillingen) zonder al te veel gevolg

Als ik het zo zelf eens bekijk lijkt het een bont allegaartje, wat het ook is. Sommige zijn meer interessant dan de andere, maar ik heb nu eenmaal de belofte gemaakt jullie te informeren, dus dat zal ik ook doen!

Ik heb ook een beetje nagedacht over wat interactiviteit op de blog te brengen. Laat me het even uitleggen. Ik weet dat er een schare mensen (niet zoooveel, maar toch :) ) deze blog leest en ik zou graag een tandje bijsteken voor iedereen door wat meer interactiviteit op de blog te brengen, door meer nieuws te brengen of input te geven op aanraden van jullie! Dus zou ik graag iedereen aansporen om als er vragen zijn over Japan of Tokyo, (en voor de mannen van Hoogland, we houden het deftig :) ) kunnen jullie die altijd achterlaten bij de reacties en bij de volgende blogpost (telkens de volgende dinsdag) kan het zijn dat ik die vraag bespreek. Ook had ik misschien gedacht aan een foto uitdaging! (Wederom, mannen van Hoogland, geen te obscene dingen :p ) Misschien wil iemand een vette foto vanuit Japan, en kan ik daarvoor proberen te zorgen.

Op die manier zou ik graag wat interactie bekomen, en schrijf ik minder vanuit een egoïstisch standpunt, en meer gericht naar jullie! Uiteraard zal ik blijven posten over mijn eigen leven en ervaringen!

Uit het gebrek aan passende foto heb ik een foto van mijn scoutskamp gepost: ter ere van de 70e verjaardag van mijn Scouts! Ik heb vele goeie jaren op Hoogland gespendeerd en het heeft mij veel ervaringen en een uitgebreide vriendenkring erbij opgeleverd! Ik mis ze allemaal :).

Volgende posts volgen in de loop van de dag!

Cheers,

Thomas

Poken

Vorige zondag was mijn maiden trip qua serieuze opdrachten. In naam van Poken moest ik aanwezig zijn op een evenement in Kasumigaseki, Tora no mon, in het Delirium Cafe. Ja het Delirium cafe, as in Delirium Tremens. Ik blij natuurlijk.

Woooooow.....

Een paar stappen te vlug. Laat me wat extra info geven. Ik verleen mijn steun sinds een paar weken aan Poken Japan. Wat is poken? Poken is een gadget dat het concept van social networking volledig ondersteunt. Het is basically een apparaatje ter grote van een sleutelhanger, waardoor je een digitaal naamkaartje kan doorgeven aan andere Poken gebruikers. Je houdt gewoon de handjes tegen elkaar voor 2 seconden, en de informatie staat erop. Maar het is gelukkig meer dan dat :). Aan dat naamkaartje zitten al je social networking accounts vast. Dus met andere woorden, in 2 seconden wissel je je gegevens uit EN je facebook account, twitter, netlog, Foursquare, Linkin, Youtube, etc etc etc.... Vrij handig niet? Ook wordt al de informatie automatisch geupdate dus je kan nooit een contact verliezen omdat die van email adres of account verwisseld enzo. Sorry van het semi verkoopspraatje :), maar ik wil gewoon een idee geven van wat het is. Meer info kan je altijd vinden op de site http://poken.jp/en/ .

Dus in de naam van Poken, moest ik, HELEMAAL ALLEEN!!! ;-), naar een evenement dat georganiseerd werd in die fijne belgian bar. http://www.bento.com/rev/2761.html

De organiserende partij was Tsubuya Ku, een community van twitteraars. Twitter is heel erg fel in Tokyo. Ik had al lang een twitter account, omdat ik op die manier contact kon houden met vrienden in Osaka die geen facebook hadden. Maar twitter floreert hier in Tokyo en is een veelgebruikt medium voor vanalles. Je kan me altijd volgen op twitter, maar mijn tweets zijn wel in het Japans.... dus ja :). Mijn account is ThomasDeBlock! De mensen van die twitter community hadden dus een meeting georganiseerd omdat social networks uiteindelijk gaan om mensen in het echt te verbinden, en niet omgekeerd. En omdat de bezielers van Tsubuya Ku nogal poken fans zijn, en het product steunen, was ik van de partij! Heel goede ervaring, heel wat mensen leren kennen, en ik heb het niet te slecht gedaan naar het schijnt :). Maar, er is nog altijd heel veel verbetering mogelijk. Op die evenementen heb ik ook niet het gevoel dat ik er als verkoper ben, maar meer als netwerker. En dat doe ik heel graag! Ik hoop dus ook dat ik nog verder die richting mag opgaan.

Voila, dit was het laatste berichtje van deze dinsdag blog. Ik ga nu nog een inleiding schrijven op mijn nieuwe blog! Die heet Tuesday Blogging Tokyo en bouwt verder op hetzelfde concept. Elke dinsdag zullen er nieuwe artikels verschijnen. (Met af en toe een uitzondering natuurlijk ;) ). Deze blog zal in het Engels zijn, MAAR zal NIET gaan over mijn persoonlijke leven. Of toch niet in de aard wat het hier is. Ik vind de Tokyo Chronicles belangrijk omdat ik mensen wil informeren wat ik hier doe. Wat Tuesday Blogging zal worden heb ik zelf nog niet besloten, maar er zullen alvast uitgebreide verslagen van events op komen waar ik aanwezig ben, en misschien meer toegespitst op social networking en van die prul. Geen idee, ik kan er ook iets komisch van maken. :). We zien wel! Het wordt ook een avontuur voor mij! Feel free to check it out soon!

Hopelijk hebben jullie er van genoten! En ik ben er weer volgende dinsdag!

Cheers!

Thomas

P.S. Mijn was is nog niet droog! Verdorie!