Jack of all Trades and master of None

Hey lieve lezers en fans, familie en vrienden!

Hier weer een late night en korte blogpost. Ik ga mijn best doen om deze week nog een langere te schrijven. Het probleem is dat Januari nogal stil heeft gelegen, en nu eindelijk er wat vaart in heel het gebeuren hier komt. Nu ik terug in Japan ben, met visum, zal mijn stage langzaam aan meer inhoud krijgen, maar voorlopig ben ik dus nog op zoek naar part time kansen om die leegte op te vullen. Liefst zou ik dus een part time doen, aangevuld met mijn stage zodat ik lekker 6 dagen per 7 kan werken ofzo. We zien wel.

Vorige zomer in België probeerde ik te soliciteren op bekende jobhunting sites in Japan, zonder teveel antwoord. Twee redenen: mijn CV was belange nog niet zo op punt als hij nu is (Bedankt Tim De Wilde voor je hulp). Iets wat ze me toch hadden mogen leren aan de unief. Een goede CV opent veel gemakkelijker deuren. Je moet elk puntje dat kan helpen vernoemen, zonder teveel te overdrijven en tegelijkertijd nog compact te blijven. Iemand met ervaring is dus geen overbodige luxe! En ten tweede, bedrijven in Japan huren veel iemand met een visum in dan iemand zonder visum (duh).

Nu, eens die twee problemen van de baan waren, besloot ik toch maar nog een gokje te wagen online. En met succes, want ik heb 3 interview kansen gekregen! Vier eigenlijk, want ik had er nog één achter de hand. Voornamelijk gericht op de onderwijssector. Van alle buitenlanders hier in Japan geeft ongeveer 60 procent Engelse les. Dat is zo'n beetje de cliché. Spijtig genoeg zijn die felbegeerde "native speakers" ook alleen maar dat, en spreken ze nauwelijks een woord Japans. Dat is dan gelukkig een groot voordeel dat ik wel heb, ondanks geen native speaker te zijn. Ik heb ook al een grote stap gemaakt sinds de eerste keer dat ik zo'n interview moest doen. Ook omdat ik nu een beetje meer (en logischer) iets heb van "Wat heb ik in godsnaam te verliezen eigenlijk". Niks. Absoluut niks. En dat maakt me best relax en stressvrij :). Vandaag had ik zo'n interview en dan ziet het er zo ongeveer uit :p.

9 uur opstaan. Mails en facebook checken. Ik check facebook altijd direct. Aangezien ik zo'n 8 uur op jullie voorzit moet ik altijd smorgends al de status updates en nieuwsdingen checken, zodat ik tenminste weet wat jullie allemaal aan het doen zijn! Ik geef toe, ik denk dat ik facebook veel belangrijker dan de meeste van mijn vrienden vind omdat dat echt mijn link is met België! Dus niet denken dat ik alleen een freak ben ;).

10 uur. Ontbijten zat er niet in vanmorgen. Ik ben nog altijd een verschrikkelijk slechte ontbijter, maar ik probeer. Maar met mijn nieuwste gadget, de sPibelt (Small personal Item) stortte ik me op mijn nieuwe bron van sport: Joggen. Ik heb mijn box abbonement niet verlengd omdat 100 euro per maand me net iets teveel was. Nu kan ik met een iphone applicatie joggen en een echt trainingsprogramma volgen! Heel ontspannend, al was mijn I love Techno CD niet de beste jogpartner, noch de plots 13 procent steile helling die ik tegenkwam :).

11 uur. Douchen en klaarmaken. Interview betekent suiting up. Nog meer dan in België denk ik. Nu, ik voel me best goed in een pak :). (Ja ik ben ook fan van Barney Stinson van HIMYM). Maar ik kan moeilijk in mijn korte broek toekomen sinds iedereen daar zo gekleed was :s. Dan nog eventjes opzoeken welke treinen ik moest pakken, en de wegbeschrijving bekijken, en de tijd doden met de sporza herhalingen van de 23e speeldag :).

12.20 uur: vertrekken en een lichte lunch! Het was ongeveer 40 minuten pendelen naar het hoofdkantoor, maar een beetje twitter checken (Nice Malchart, merci voor het aanmaken van een twitter account :) ), vrt nieuws, de standaard online, en een goed audiobook en het is zo voorbij :).

14u. Interview

14.40 Interview gedaan.

En we zien wel! Ik probeer zo goed mogelijk elke mogelijke kans te grijpen en die touwtjes samen te knopen tot één groot productief net. Maar langs de andere kant hoop ik dat ik me meer kan concentreren op iets waar ik echt goed in kan worden. Daarom deze titel: Jack of all Trades. Zo voel ik me soms! En dat is positief want ik leer veel dingen bij, maar ook wat minder want een Jack of all Trades... is een master of none.

Nog een lange weg te gaan dus :).

Misschien een iets saaiere blogpost! Voor meer grappige dingen kunnen jullie altijd Nele haar blog checken, want hoe zij de dingen kan verwoorden... :). Haar blog kan je HIER vinden. Ik hoop dat iedereen zijn examens vlot zijn gegaan en dat jullie ten volste genieten van elk feestje erna :). Mijn twitter is te volgen HIER voor meerdere statusupdates per dag (@ThomasDeBlock) en dat zal het zowat zijn voor vandaag :).

Ik denk aan jullie en vergeet niemand daar in België! Uitdagingen mogen nog altijd hieronder gepost worden, hetzelfde geldt voor vragen en commentaren. De uitdaging van Mattias om het drukke treinverkeer weer te geven wordt hopelijk beschouwd als een succes (ik had het filmpje op mijn facebook gepost)

Hopelijk tot gauw en tot hoors :).

Cheers

I'm back!

Beste lezers, vrienden familie en fans!

Na een lange stilte heb ik de pen weer opgenomen en zal ik vanaf nu jullie weer te woord staan vanuit Tokyo. Er zijn verschillende redenen waarom ik zo lang niks meer van me heb laten horen: Mijn korte maar drukke reis naar België heeft me zeer bezig gehouden, en ik blijf bloggen over de dingen die ik in Japan beleef. Dus mijn avonturen in België waren niet echt van toepassing :).

De tweede reden is dat ik na mijn terugkomst in Tokyo direct wat dingen hier in orde heb moeten brengen. En de derde reden is, dat bloggen net als sporten/huiswerk/strijken is: als je het even laat liggen heb je de neiging om het echt uit te stellen.

Ik had ook niet echt verwacht dat iemand mijn blog ging missen eigenlijk. Maar omdat er toch een paar mensen me er op aangesproken hebben, vind ik dat ik het verplicht ben om voort te zetten. Soms denk ik er ook aan om in het Engels te beginnen, en dat heb ik eens geprobeerd, maar dan mis ik de inspiratie om deftig te beginnen bloggen. En ik zou ook niet weten hoe ik een groter publiek moet bekomen. Als jullie ideeeën hebben, laat maar komen.

Ok: korte tussenstand van de situatie hier! Met een visum in de hand kom ik door het hele land! Met andere woorden, er zijn meer opties nu, en de Japanse regering kan me voorlopig niet uit het land zetten! Een gsm en een bankrekening horen er nu ook bij (godzij dank, ik kan eindelijk mijn gegevens uitdelen en bereikbaar zijn). De gsm was een investering, maar sinds ik me behoorlijk met social media bezig hou (Dat doet een internship bij Akoni met je) was het een logische stap. Mijn ouders kunnen me nu ook veel gemakkelijker bereiken, want nu kan ik zelfs op de baan met ze skypen. Heel fijn om mijn mama de weg van het station naar mij thuis te laten zien hahahaha. Ik probeer ook meer foto's te trekken, en soms bewerk ik die dan met een applicatie die Instagram noemt, en waarmee je mooie filters kunt toepassen. Hieronder zet ik een paar voorbeelden. Er zijn ook een paar foto's bij die gemaakt zijn op 2 januari, toen Nele en ik naar de nieuwjaarspeech van de Japanse keizer zijn gegaan. Het keizerlijke paleis en zijn gronden worden maar 2 keer per jaar geopend (op de verjaardag van de keizer en voor de nieuwjaarspeechen) dus dat was wel de moeite! Ook al duurde de speech uiteindelijk maar een goede 50 seconden. Het was het uur wachten meer dan waard hhahahahaha :p.

Vanaf nu hoop ik dus dat de werklading groter wordt en ik blijf me inzetten om zoveel mogelijk wat bij te verdienen waar ik kan. Nu in februari kan ik meehelpen aan de valentijns chocolade verkoop van een klein Japans chocoladebedrijfje: de manager gaat elk jaar naar België en bezoekt de beste chocolatiers, en vergelijkt hun producten. Hij kiest vervolgens het beste product van elke chocolatier en verkoopt het hier tijdens valentijn! Valentijn is nogal zot in Japan en een beetje anders dan bij ons. Het is de bedoeling dat meisjes voor jongens chocolade kopen (of beter maken). Als het gemaakte chocolade is telt dat echt als een liefdesverklaring! Een maand later is het white day, en moet de jongen witte chocolade teruggeven als teken dat hij de liefde beantwoord. Een killer maand dus ;). Hoe dan ook, ik mag 12 dagen aan een stuk die man helpen in een vrij sjieke department store in Tokyo. Ja ECHT Tokyo, als in, Tokyo station :). Dus suit up Thomas, en veel fancy dure chocolade verkopen dus :).

Gisteren heb ik trouwens nog eens een boys night out gehad met één van mijn allerbeste vrienden Koike. We zijn naar een bar geweest van letterlijk 2,5 vierkante meter ofzo. En er waren nog 5 andere mensen, o.a. de uitbaatster. Iedereen zat letterlijk rond een houten tafel, echt een familie sfeertje eigenlijk. Heel gezellig.

Ziezo, dat was een kort postje: ik ga proberen mijn tuesday blogging principe voort te zetten, al denk ik eraan om kortere blogberichtjes tussendoor te posten. Nu vraag ik me af, liever heel lange artikels om de week, of meer kleine tussendoortjes? Laat jullie mening maar achter hieronder. In één van de volgende blogposts zal ik trouwens antwoorden op een verzoekje van mijn goede vriend Mattias: hij vroeg me voor wat fotomateriaal en filmmateriaal van het openbaar vervoer in Tokyo. Spitsuur, hoe dat er uit ziet, of de Japanners echt zo mooi aanschuiven (antwoord is ja, maar een foto is nice natuurlijk). CHALLENGE ACCEPTED. Ohja, ook of ze wel eens slapen op de trein. Nu, voor de facebook gebruikers onder jullie kan ik alvast een grappige pagina aanraden onder de naam "Nobody sleeps like the Japanese do". Er zullen vast wat foto's zitten tussen de ongeveer 1300.

Ziezo, dat was het zowat voor deze blogpost. De foto's hieronder zijn enkele voorbeelden van de foto's die ik neem. Ik post ze vooral op twitter en ben de laatste tijd echt actief geworden op dat medium omdat het ook veel gemakkelijker is geworden voor mij. De twitteraars onder jullie mogen me altijd volgen op @ThomasDeBlock . Ik heb nauwelijks Belgische volgers, maar probeer toch Japans, Engels en Nederlands af te wisselen :).

Ik heb jullie gemist en keep on reading!

Groetjes uit Tokyo.