Strijken, audio-boeken en de Boksgym!

Misschien wel de meest originele titel van al mijn stukjes, en tevens het meest rare, niet er toe doende stukje blogpost uit de hele lijst tot nu toe :-).

Strijken, audio-boeken en de Boksgym, leunt aan bij de momenten dat ik mezelf een beetje verloren voel omdat ik niks te doen heb. Nu heb ik het druk, maar er zijn momenten waar ik alleen maar kan wachten op volgende opdrachten of projecten. Dus zoals mijn blogpost over bezigheden al vertelde, een mens moet iets doen.

Ik luister graag naar dingen. Als kind huurde ik vaak luistercassettes in de bilbiotheek (vooral die van Roald Dahl), kopieerde die, en luisterde er uren naar! Ik kon ze na een tijdje zelfs vanbuiten opzeggen. Nu, hier in Japan heb ik geen radio, en de radiostations hier (of toch degene die ik beluister in Rob zijn auto) zijn niet wat de gemiddelde studio Brussel luisteraar gewend is. Voordeel aan het streamen van stubru is dat ik naar de ochtend van studio brussel kan luisteren terwijl ik mijn lunch aan het opeten ben :). Maar een hele dag radio is ook maar... eentonig. Dus heb ik eens wat gesurfd en ben ik op een paar interessante audioboeken gebotst! Niet alleen beroemde romans, maar ook van die semi-cursussen van self improvement. Veel bullshit, maar soms ook wel dingen waarvan je iets kan opsteken! Plus, mijn engels kan er alleen maar beter van worden. Dus heb ik flink wat huishoudelijke taken verricht terwijl ik audioboeken aan het luisteren was. Now that's what the glamour in Tokyo is all about eh :p.

Na dit beetje intrieste verhaal wil ik op het nieuwtje qua bezigheden komen: Ik ben lid geworden van de plaatselijke boksclub, Misako Boxing Gym.! Dit om de volgende redenen:

*Ook al speel ik heel heel graag voetbal, het is niet gemakkelijk om een plek te vinden in Tokyo waar je kan spelen, laat staan op een groot veld. Zaalvoetbal is een mogelijkheid, maar ik zou al een eindje moeten pendelen (extra onkosten) en een team vinden! De trainingen zouden dan vast zijn, of het zou maar één keer per zoveel tijd zijn, en ik zocht een actieve bezigheid die me fit hield!

*De Misako Gym is letterlijk 5 minuten stappen

*Toen ik op Kandai studeerde, heb ik al wat trainingen mee gedaan met mijn allergrote voorbeeld Alexander Boucher :). Hij was mijn allerbeste maatje in Osaka, en hij heeft een harde weg afgelegd op de unief om een glorieuze kamp te doen tegen een ex-kampioen. Spijtig genoeg kon ik de nogal harde looptraining niet aan (shin-splints) en ben ik moeten stoppen toen. Nu is het een boks gym en kan ik op mijn eigen tempo in mijn eigen tijd joggen, en toch de nodige training krijgen!

*Er was een speciale actie zodat al het inschrijvingsgeld werd kwijtgescholden: chanceke!

Dus vanaf nu ga ik mij toeleggen om geregeld te gaan boksen! Ik mag 6 dagen op 7, tussen 15 en 23 uur komen trainen naar mijn eigen schema en believen. Ik kijk er echt naar uit, want iedereen is heel erg vriendelijk (ben de enigste buitenlander daar), en ik voel me er fysiek en mentaal veel sterker door. We zullen zien hoe het evolueert eh!

Cheers!

Akihabara

Hey vrienden, lezers, sympathisanten en fans :p

Vanavond ga ik vast en zeker de rest van de Tokyo Chronicles posten. Ik heb alleen mezelf te verwijten dat ik niet meer op voorhand heb gedaan, en plots nu het druk wordt en best vermoeiend, bemerk ik plots dat ik die blogs moet typen! Maar vanavond komen ze dus online, met een dagje vertraging, waarvoor mijn excuses.

Ik zou graag even de tijd nemen, ook al is het maar een klein stukje, om te vertellen over het avondje Akihabara dat Nele en ik gedaan hebben. Ik herhaal mezelf waarschijnlijk af en toe, maar toch ééns per week of twee weken gaan Nele en ik op avontuurdate, met de bedoeling om ons te amuseren en tegelijkertijd een nieuw stukje van Tokyo te ontdekken. En het doel van onze vorige uitstap was Akihabara. Akihabara staat bekend om de electronica, en de meer sexueel getinte cultuur. Het deed me een beetje denken aan Den Den Town in Osaka, wat op hetzelfde neerkomt in feite. Om één of andere reden deed Akihabara me nogal louche aan, met een duister sfeertje, ondanks het feit dat er OVERAL lichten pinken. Je kan de goedkoopste electronica brol daar vinden.

Nele en ik waren een beetje overal aan het rondkijken, net zoals vele andere touristen eigenlijk. Op een bepaald moment vonden we onszelf terug in een boekenzaak. Ik lees wel eens manga en dacht dat dit de kans was om een nieuw volume te ontdekken, tot ik plots besefte dat Nele het enigste meisje in de winkel was, en dat er geen enkele manga was zonder een meisje als hoofdpersonage. Toen ik naar de rechterkant van de winkel keek, zag ik alleen maar strip porno (hentai) zover ik kon zien... Trust me, je kijkt er van op. Het interessante is dat de erotische/porno kant van de maatschappij in Japan verre van verborgen is. En ook al lijkt dat vreemd, het cijfer van verkrachtingen van Japan ligt bij de laagste ter wereld. Dus het zal wel ergens goed voor zijn zeker? Het was alleszins een ervaring :-). (Die ik in Osaka wel al gehad heb :p, Nele zal nog wel uitgebreid erover bloggen denk ik, en wie haar blog volgt weet dat ze het goed kan uitleggen! Check haar blog op http://oneblondeintokyo.blogspot.com/ !

Na een tijdje rondwandelen en kijken begonnen onze maagjes te rommelen en hebben we een verborgen maar zeer lekker Koreaans restaurantje gevonden, waar ik me tegoed heb gedaan aan bibimbap. Ik ben fan. (Koreaans eten is heel lekker, maar er is ook een groot aanbod aan pikante gerechten die ik jammer genoeg niet aankan!). Op de terugweg naar het station vonden Nele en ik nog een samenscholing van "Nintendo Ds Japanners" (zie foto hieronder): standaard ;p. Nee om eerlijk te zijn, geen idee wat en waarom, maar ze waren er wel.

Ziezo! Ik hoop dat de foto's iets of wat de sfeer kunnen overbrengen (Aan Mattias, die al de flashy gebouwen in Tokyo eens wil zien op foto: ik ga proberen een filmpje te maken tegen volgende week, want foto's doen er eigenlijk geen eer aan, want al die billboards veranderen ook nog: ik doe mijn best!)

Ik hoop tegen volgende week weer een nieuw stukje Tokyo te ontdekken!

Cheers!

Interactiviteit

Hey beste lezers, vrienden, sympathisanten en fans :p,

het is weer dinsdag dus dat betekent weer een heleboel nieuwtjes vanuit Tokyo! De posts van vandaag zullen weliswaar in horten en stoten uitko

men: ik heb nogal een drukke dag gehad/ en nog bezig dus het merendeel van de posts zal maar vanavond laat online komen. Maar door het tijdsverschil zal dat in België nogal meevallen :).

Een klein tipje van de sluier uit het arsenaal van vandaag!:

*Bezoekje aan Akihabara

*2 poken events met samba danseressen, bier voor boeken en nog al wat charity work :)

* Een plotse voorliefde voor audio books en strijken op late avonden (the ultimate experience)

* Lid worden van de plaatselijke boksgym!

* Een tripje naar het Immigratie bureau (rillingen) zonder al te veel gevolg

Als ik het zo zelf eens bekijk lijkt het een bont allegaartje, wat het ook is. Sommige zijn meer interessant dan de andere, maar ik heb nu eenmaal de belofte gemaakt jullie te informeren, dus dat zal ik ook doen!

Ik heb ook een beetje nagedacht over wat interactiviteit op de blog te brengen. Laat me het even uitleggen. Ik weet dat er een schare mensen (niet zoooveel, maar toch :) ) deze blog leest en ik zou graag een tandje bijsteken voor iedereen door wat meer interactiviteit op de blog te brengen, door meer nieuws te brengen of input te geven op aanraden van jullie! Dus zou ik graag iedereen aansporen om als er vragen zijn over Japan of Tokyo, (en voor de mannen van Hoogland, we houden het deftig :) ) kunnen jullie die altijd achterlaten bij de reacties en bij de volgende blogpost (telkens de volgende dinsdag) kan het zijn dat ik die vraag bespreek. Ook had ik misschien gedacht aan een foto uitdaging! (Wederom, mannen van Hoogland, geen te obscene dingen :p ) Misschien wil iemand een vette foto vanuit Japan, en kan ik daarvoor proberen te zorgen.

Op die manier zou ik graag wat interactie bekomen, en schrijf ik minder vanuit een egoïstisch standpunt, en meer gericht naar jullie! Uiteraard zal ik blijven posten over mijn eigen leven en ervaringen!

Uit het gebrek aan passende foto heb ik een foto van mijn scoutskamp gepost: ter ere van de 70e verjaardag van mijn Scouts! Ik heb vele goeie jaren op Hoogland gespendeerd en het heeft mij veel ervaringen en een uitgebreide vriendenkring erbij opgeleverd! Ik mis ze allemaal :).

Volgende posts volgen in de loop van de dag!

Cheers,

Thomas

Poken

Vorige zondag was mijn maiden trip qua serieuze opdrachten. In naam van Poken moest ik aanwezig zijn op een evenement in Kasumigaseki, Tora no mon, in het Delirium Cafe. Ja het Delirium cafe, as in Delirium Tremens. Ik blij natuurlijk.

Woooooow.....

Een paar stappen te vlug. Laat me wat extra info geven. Ik verleen mijn steun sinds een paar weken aan Poken Japan. Wat is poken? Poken is een gadget dat het concept van social networking volledig ondersteunt. Het is basically een apparaatje ter grote van een sleutelhanger, waardoor je een digitaal naamkaartje kan doorgeven aan andere Poken gebruikers. Je houdt gewoon de handjes tegen elkaar voor 2 seconden, en de informatie staat erop. Maar het is gelukkig meer dan dat :). Aan dat naamkaartje zitten al je social networking accounts vast. Dus met andere woorden, in 2 seconden wissel je je gegevens uit EN je facebook account, twitter, netlog, Foursquare, Linkin, Youtube, etc etc etc.... Vrij handig niet? Ook wordt al de informatie automatisch geupdate dus je kan nooit een contact verliezen omdat die van email adres of account verwisseld enzo. Sorry van het semi verkoopspraatje :), maar ik wil gewoon een idee geven van wat het is. Meer info kan je altijd vinden op de site http://poken.jp/en/ .

Dus in de naam van Poken, moest ik, HELEMAAL ALLEEN!!! ;-), naar een evenement dat georganiseerd werd in die fijne belgian bar. http://www.bento.com/rev/2761.html

De organiserende partij was Tsubuya Ku, een community van twitteraars. Twitter is heel erg fel in Tokyo. Ik had al lang een twitter account, omdat ik op die manier contact kon houden met vrienden in Osaka die geen facebook hadden. Maar twitter floreert hier in Tokyo en is een veelgebruikt medium voor vanalles. Je kan me altijd volgen op twitter, maar mijn tweets zijn wel in het Japans.... dus ja :). Mijn account is ThomasDeBlock! De mensen van die twitter community hadden dus een meeting georganiseerd omdat social networks uiteindelijk gaan om mensen in het echt te verbinden, en niet omgekeerd. En omdat de bezielers van Tsubuya Ku nogal poken fans zijn, en het product steunen, was ik van de partij! Heel goede ervaring, heel wat mensen leren kennen, en ik heb het niet te slecht gedaan naar het schijnt :). Maar, er is nog altijd heel veel verbetering mogelijk. Op die evenementen heb ik ook niet het gevoel dat ik er als verkoper ben, maar meer als netwerker. En dat doe ik heel graag! Ik hoop dus ook dat ik nog verder die richting mag opgaan.

Voila, dit was het laatste berichtje van deze dinsdag blog. Ik ga nu nog een inleiding schrijven op mijn nieuwe blog! Die heet Tuesday Blogging Tokyo en bouwt verder op hetzelfde concept. Elke dinsdag zullen er nieuwe artikels verschijnen. (Met af en toe een uitzondering natuurlijk ;) ). Deze blog zal in het Engels zijn, MAAR zal NIET gaan over mijn persoonlijke leven. Of toch niet in de aard wat het hier is. Ik vind de Tokyo Chronicles belangrijk omdat ik mensen wil informeren wat ik hier doe. Wat Tuesday Blogging zal worden heb ik zelf nog niet besloten, maar er zullen alvast uitgebreide verslagen van events op komen waar ik aanwezig ben, en misschien meer toegespitst op social networking en van die prul. Geen idee, ik kan er ook iets komisch van maken. :). We zien wel! Het wordt ook een avontuur voor mij! Feel free to check it out soon!

Hopelijk hebben jullie er van genoten! En ik ben er weer volgende dinsdag!

Cheers!

Thomas

P.S. Mijn was is nog niet droog! Verdorie!

Bezigheden

Een mens moet iets te doen hebben, productief zijn. Niet dat ik niet van ontspannen en niks doen hou, integendeel, maar ik wil gewoon zeker zijn dat mijn verblijf hier in Tokyo niet wordt bezien als een grote vakantie.

Ik ben naar hier gekomen met een doel, en dat is ervaring opdoen, een soort zoektocht naar voldoening. Ik wil hier een aantal dingen bereiken, groeien etc... Ik wil ook succesvol zijn en niet met hangende pootjes en een ontmoedigd persoon naar huis gaan.

Ondertussen ben ik wel ergens ingerold. Ik werk nog niet voltijds, maar ben wel bezig met een project. Ik krijg de kans van een Belgische Japanoloog/bedrijfsleider om me nuttig te maken, en we zien wel hoe die samenwerking in de toekomst evolueert. Ik zou hem niet anders kunnen omschrijven als mijn mecenas. Hij heeft me ook op het hart gedrukt dat hij me ging helpen met een visum, dus die grote onzekerheid is eigenlijk zo goed als aangepakt. Nu nog concreet de papierenmolen in gang steken en Thomas kan rustiger ademhalen zonder zijn kalender elke dag te checken. Hartelijk dank dus :).

Niks doen is fijn. Maar het kan je ook verschrikkelijk moedeloos maken. Dus probeer ik elke dag dat ik niet echt op professioneel vlak een opdracht heb, wel iets productief te doen. Een persoonlijke missie :). Daarom mijn overdreven focus op het huishouden, uitgebreide wandelingen en een iets te grote boost van mijn social network sites (maar dat komt eigenlijk goed uit! zie later blogbericht). Maar ik doe mijn best dus. Ik vermijd nu in de beginfase van mijn Tokyo avontuur al te veel zotte dingen te kopen of te doen. Low budget is the way to go. Maar genieten kan ik nog altijd! Een grote steun door dit alles, is Nele. We zien elkaar vaak (net goed!) en proberen naast gewoon te chillen en een filmpje te kijken, ook regelmatig een date of uitstapje te doen! Zo zijn we gisteren nog naar Akihabara gegaan (foto's volgen later, sorry!) of gaan we naar Shinjuku enzo. We proberen ons individueel avontuur zo veel mogelijk samen te laten lopen, op zowel goede als slechte momenten, want het leven als expat is in het begin niet altijd even gemakkelijk. We verkennen dus ook samen Tokyo! Wat heel leuk is natuurlijk :). Akihabara was... cool :). Ik hou nu eenmaal van electronica en dat is wel the place to be. Maar ook veel louche tenten. Ik denk dat Nele die uitleg wel uitgebreidt zal doen als ze nog eens blogt dus als je interesse hebt in haar verhalen, check haar blog dan maar!

http://oneblondeintokyo.blogspot.com/

Ik weet dus mijn dagen wel te vullen, al is het zeker nog niet alsof ik constant te weinig tijd heb. Wie weet zal ik met weemoed terugkijken op deze dagen binnen een aantal maanden hahahaha. Ik hoop het alvast. Een groot voordeel aan van opdracht naar opdracht uitkijken is dat ik er heel erg naar uitkijk en dan ook heel gemotiveerd er aan begin. Maar ik amuseer me kostelijk en ik krijg uitdagingen en meer moet ik niet hebben :).

Bezigheden, hoe klein of groot dan ook: een mens heeft ze nodig. Zonder een doel is het leven maar saai vind ik... Ook al is het maar de strijk doen :)....

Kami Itabashi

Hey beste lezers, vrienden, fans :p

Het is weer dinsdag dus weer tijd voor een portie Tuesday Blogging! Ik speelde met het idee om de blog verder te zetten in het Engels, om zo ook mijn buitenlandse vrienden misschien te bereiken, maar uiteindelijk doe ik dit niet om een grote lezersbasis op te starten. Ik blog om mijn vrienden te informeren over hoe ik het hier stel :). Als ik een Engelse blog zou opstarten zou ik misschien gewoon een tweelingsblog opstellen, of echt meer op het concept Tuesday Blogging doorgaan. Ik zie wel :).

Ik dacht te beginnen met nog eens mijn buurt te beschrijven :). Zoals jullie wel weten is Tokyo een massas grote stad. Als je wat meer details rond de stad wil weten kan je altijd terecht op de wikipediapagina: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tokio

Tokyo is... indrukwekkend, en er wordt heel hard geleefd. Er heerst een "haastige" sfeer, vooral als je de grote buurten opzoekt. Ik woon in Kami Itabashi, een stadje dat op de Tobu Tojo lijn ligt. Er zijn heel veel verschillende metro-en treinlijnen, en mijn lijn (zoals ook Nele op de Tobu Tojo lijn woont) staat in connectie met Ikebukuro (http://en.wikipedia.org/wiki/Ikebukuro). Als ik ergens naartoe wil gaan in Tokyo moet ik dus altijd door Ikebukuro gaan. Ik voel me er al best thuis :). Kami Itabashi is gelukkig veel kleiner en rustiger. Het was wel eventjes wennen. In Kandaimae, (mijn verblijfplaats in Osaka van een jaar terug) bruiste het van de studenten en was er heel veel volk altijd. Hier is het wat huiselijker, goh jah, eigenlijk gewoon waar de normale mensen wonen eh :). Ik woon ongeveer 10 minuutjes stappen van het station, 7 als ik de verkeerslichten negeer. Alles is ongeveer aanwezig, al moet ik toegeven dat ik pas vandaag!!! eens een deftige wandeling door de buurt gemaakt heb. Kami Itabashi (of hoe ik het beleef) is opgesplitst in twee delen: My Star Kami Itabashi aan mijn kant van de spoorweg, en aan de overkant ligt mijn favoriete plekje van de omgeving: Bells' Town :D. Echt prachtig, de sfeer die daar hangt. Overal hangen ook speakers en wordt er van die oude muziek gedraaid. En de winkeltjes daar zijn zo vintage, ik hou er gewoon van om er door te stappen. Als je Bell's town volgt kan je op een bepaald ogenblik naar rechts, en als je die weg volgt gaat de weg over in Kita Machi waar er een lange winkelstraat is. Een winkelstraat zoals Bells town, vol oude oude winkels en prullaria. Die gaat helemaal door tot Tobu Nerima, wat het volgende station op de Tobu Tojo lijn is :). Ok, ik weet het, in tekst gegoten slaat dit op niks, dus ik zal volgende keer eens wat foto's trekken om de sfeer te laten zien.

In mijn guesthouse wonen nog 3 andere mensen. Eén pool, Marcin (stille jongen, zit bij toeval in Nele haar klas), een Schots koppel: de stilste mensen ooit, en tot eergisteren een fransman, gregory! Die is gisteren naar Hongkong verhuist :). En ook al kende ik hem nog maar een maand, hij heeft mij wel een gratis blender, rijstkoker, broodtoaster en opberglades cadeau gedaan. Dank u wel Gregory! We delen de douche en voor de rest heeft iedereen zijn kamer. Echt geen last van niemand, en het is hier heel rustig. Spijtig genoeg heeft de plaatselijke boeddhistische sekte (zo van die deur aan deur mensen zoals de Jehova's) mijn karma al aangevoeld en zijn ze al komen aanbellen, zucht. En een 65jaar oud mevrouwtje kunt ge niet zomaar wandelen sturen eh :/.

Hopelijk komen ze niet te vlug terug.

Achter mijn huis ligt een park, en voor mijn huis ook eigenlijk :). Dat voor mijn huis is wel fijn, er komen vaak ouders met hun kindjes spelen enzo, heel gemoedelijk. Dat achter mijn huis is zowat het territorium van twee locale bendes: de oudjes die cricket spelen :), en snachts de yankees :/. Die troepen dan samen op één van de speelgoedattracties en maken wat kabaal etc, boeit me niet echt.

Omdat het zo'n klein kamertje is hou ik het echt wel proper. Jajajajaja, de mensen die me kennen als onvergetelijke sloddervos zouden verschieten. Ik stofzuig elke dag en zorg dat alles picobelo in orde is! Nele komt heel vaak langs, ook omdat ik niet in haar dormitory mag natuurlijk. Maar ze beweert dat ze graag in Kami Itabashi is (bij haar is er niet zoveel leven) en ze blijft dan ook minstens één keer per week slapen, ondanks mijn gesnurk :).

ik ga mijn best doen om ergens deze week of bij de volgende Tuesday Blogging misschien een video te uploaden van de sfeer in Bell's town.

Hopelijk kunnen jullie je nu al een beter beeld vormen hoe en waar ik hier zit :-). Dat hoop ik toch tenminste!

Ueno Zoo!

Hey lezertjes van me!

Buiten de alledaagse stress van: damn, geen visum en damn geen job, moet een mens ook eens kunnen ontspannen :). En een zaterdag nodigt uit voor

een "date-dagje" hahahaha. Dus Nele en ik besloten een uitstapje te maken. Omdat ik donderdag met Koike naar Ueno was gegaan, stelde ik Ueno voor. Het zag er een interessante

plek uit, en na wat research online vonden we dat er een dierentuin was! Eerst waren we wel wat op onze hoede: de antwerpse zoo is ook niet één van de goedkoopste Bdag-trips om het zo te zeggen: maar voor de fantastische ingangsprijs van 5 euro konden we Ueno Zoo toch echt niet laten liggen. (Hieronder is een foto van het huis waarin ik woon! De ramen op het gelijkvloers zijn die van mij)

Nele en ik deden onze "final car" gig: zij neemt de local trein naar Ikebukuro die bij mij stopt en zet zich in de allerlaatste wagon, waar ik als ik haar zie zitten ook instap! De manier om af te spreken op de trein zonder gsm ;). Maar geen gsm begint langzamerhand wel te irriteren! Hahaha, zie die verwende hedendaagse generatie toch spreken. Voel me stom nu :).

Het was ook zalig weer dus het was een perfecte date :), met enig gezelschap ;-). En de dieren waren ongelofelijk! Ik voelde me echt zo blij als een kindje. Die er trouwens ook overvloedig waren. Ueno Zoo is een duidelijke bestemming voor familietrips, al hebben Nele en ik een paar monsterkinderen gezien. Monster Children is zoals Monster Parents ook een term in Japan, die jammer genoeg meer en meer voorkomt. Eentje beval (lees schreeuwde) haar arme papa om foto's te trekken van haar en een plastic Tijger. Nele en ik durfden al niet in de buurt komen!

De verscheidenheid van dieren in Ueno Zoo is... af. Maar ik kan eigenlijk niet vergelijken! Ik was gewoon gelukkig om giraffen en olifanten en beren en tijgers te zien! Ik zeg het nog eens ---> kindje Thomas :).

Na 3,5 uur rondlopen waren we zowat rond met onze selectie van dieren te bekijken en zijn we richting een Aziatisch festival gegaan dat opgezet was net buiten de zoo. Naast dansoptredens waren er ook allemaal stalletjes met Aziatische gerechten. Thomas had zin in Thais eten, met alle brandende gevolgen vandien... Ik had beter moeten weten over het pikant gehalte van Thais eten....

Die avond hebben Nele en ik verder Ueno verkend, en het bleek een levendige buurt te zijn met veel coole winkels en een goede sfeer! Zaterdag was dus heel ontspannend en de ideale gelegenheid om mijn hoofd eens leeg te maken. Uiteindelijk zijn het die herinneringen die het belangrijkst zijn... En het Ueno zoo handdoekje dat nu altijd in mijn tas zit is een souvenir dat hopelijk nog lang mag meegaan.... :)

Drinks with Koike

Nu, Tokyo is een heel nieuwe stad voor mij. Buiten Nele, en de Belgen die ik ontmoet heb, ken ik hier bijna zo goed als niemand. (Daar komt nog wel verandering in :p).

Maar, er is wel één iemand, een Japanner die hier wel is, en dat is net één van de beste Japanse maten die ik heb. Koike! Ik heb Koike ontmoet toen ik in Osaka studeerde. Hij is tijdens dat jaar afgestudeerd, en met werk te zoeken en te vinden was hij verplicht om naar Tokyo te verhuizen. Nu Koike is een typische Osaka kerel: luidruchti

g en eerlijk in je gezicht :-). Echt kapotlachen kerel. Toen ik in Februari even op bezoek was in Osaka, is hij speciaal van Tokyo afgekomen om me te zien. Voor de rest houdt hij van voetbal en drinkt hij wel eens graag een pintje. Hij werkt nu in een bedrijf dat zich bezighoudt met sales, maar een concretere uitleg vraag ik meestal niet :). De arme kerel moet soms tot 12 uur werken, of met oudere collega's semi verplicht op stap. Dat is nu eenmaal how it goes in Japan. Dus ik was maar al te blij dat hij tijd had om donderdag met mij iets te gaan drinken. We spraken af in Ueno om bij te babbelen!

Ik was echt heel blij om hem terug te zien en het weerzien was hartelijk. Met Koike heb ik nooit het gevoel dat er iets of wat culturele barriere tussen ons is. We zeveren en lollen als vanouds! En al drinkend en pratend kwam de avond op zijn einde. Hij verschoot wel toen ik hem vertelde over de politieke situatie in België! Er is nu een Japanner die erover gaat opzoeken, maar ik vertelde hem zelf al: ik snap er zelf niks meer van :).

Pecha Kucha

Hey lezers, familie, vrienden en fans :)...

Het is dinsdag dus tijd voor Thuesday Blog

ging! Er is weer een week voorbij gevlogen, en die week is getekend door vier gebeurtenissen, dus 4 berichtjes!

Een week geleden, op de startdag van de Tokyo Chro

nicles is er eigenlijk iets gebeurd dat ik verzwegen had. Mijn mecenas :p (zo zal ik hem maar noemen), Rob Van Nylen had een verrassing voor me om me wat te motiveren en te bedanken voor een bewezen dienst :). Maar, de voorwaarde was dat ik om kwart na 6 's ochtends paraat zou zijn. Zo gezegd zo gedaan, en de ochtendstond had goud in de mond!

Zonder te weten naar waar en hoe en wat stapte ik in de auto en reden we richting het centrum van Tokyo. Na het Hilton Hotel en de Westin vroeg ik me nu ook af waar ik zou belanden. En na een uurtje rijden doemde in de mist (want het was afschuwelijk weer eigenlijk) de mori tower van Roppongi (ja idd waar het Belgian beer event was) op. De foto hier onder is NIET de mori tower wel :p. Ik ben hem vergeten te trekken hahahaha. Hij is wel te zien op Nele haar blog.

Eenmaal aangekomen en geparkeerd (vette auto's in de Mori tower: 2 hummers gezien en nog wat ander chiques) zijn we eerst naar het 49e verdiep gegaan, waar ik een foto van de Tokyo skyline in de mist heb kunnen nemen, om vervolgens even verdwaald te zijn en uiteindelijk op het gelijkvloers op het.... "Pecha Kucha breakfast event" aan te komen! Het concept is wel lollig op zich: 20 slides en 20 seconden per slide. Mensen kunnen over het eender wat een presentatie geven. Eén eerder saai uitziende japanner die voor

een bank werkte bleek plots, get this, de coach van het daklozen nationaal voetbalteam van Japan te zijn. Een andere spreker was de beziele

r achter het Beer for Books project, waar je bier gaat drinken, en per pint een euro naar het goede doel gaat. Voor de rest was het een allegaartje van mensen en een gezellige sfeer, zo vroeg in de morgen :-). Het was cool en zeker voor herhaling vatbaar. Wie weet doe ik ook eens zo'n presentatie over weet ik veel wat :).