I'm back!

Beste lezers, vrienden familie en fans!

Na een lange stilte heb ik de pen weer opgenomen en zal ik vanaf nu jullie weer te woord staan vanuit Tokyo. Er zijn verschillende redenen waarom ik zo lang niks meer van me heb laten horen: Mijn korte maar drukke reis naar België heeft me zeer bezig gehouden, en ik blijf bloggen over de dingen die ik in Japan beleef. Dus mijn avonturen in België waren niet echt van toepassing :).

De tweede reden is dat ik na mijn terugkomst in Tokyo direct wat dingen hier in orde heb moeten brengen. En de derde reden is, dat bloggen net als sporten/huiswerk/strijken is: als je het even laat liggen heb je de neiging om het echt uit te stellen.

Ik had ook niet echt verwacht dat iemand mijn blog ging missen eigenlijk. Maar omdat er toch een paar mensen me er op aangesproken hebben, vind ik dat ik het verplicht ben om voort te zetten. Soms denk ik er ook aan om in het Engels te beginnen, en dat heb ik eens geprobeerd, maar dan mis ik de inspiratie om deftig te beginnen bloggen. En ik zou ook niet weten hoe ik een groter publiek moet bekomen. Als jullie ideeeën hebben, laat maar komen.

Ok: korte tussenstand van de situatie hier! Met een visum in de hand kom ik door het hele land! Met andere woorden, er zijn meer opties nu, en de Japanse regering kan me voorlopig niet uit het land zetten! Een gsm en een bankrekening horen er nu ook bij (godzij dank, ik kan eindelijk mijn gegevens uitdelen en bereikbaar zijn). De gsm was een investering, maar sinds ik me behoorlijk met social media bezig hou (Dat doet een internship bij Akoni met je) was het een logische stap. Mijn ouders kunnen me nu ook veel gemakkelijker bereiken, want nu kan ik zelfs op de baan met ze skypen. Heel fijn om mijn mama de weg van het station naar mij thuis te laten zien hahahaha. Ik probeer ook meer foto's te trekken, en soms bewerk ik die dan met een applicatie die Instagram noemt, en waarmee je mooie filters kunt toepassen. Hieronder zet ik een paar voorbeelden. Er zijn ook een paar foto's bij die gemaakt zijn op 2 januari, toen Nele en ik naar de nieuwjaarspeech van de Japanse keizer zijn gegaan. Het keizerlijke paleis en zijn gronden worden maar 2 keer per jaar geopend (op de verjaardag van de keizer en voor de nieuwjaarspeechen) dus dat was wel de moeite! Ook al duurde de speech uiteindelijk maar een goede 50 seconden. Het was het uur wachten meer dan waard hhahahahaha :p.

Vanaf nu hoop ik dus dat de werklading groter wordt en ik blijf me inzetten om zoveel mogelijk wat bij te verdienen waar ik kan. Nu in februari kan ik meehelpen aan de valentijns chocolade verkoop van een klein Japans chocoladebedrijfje: de manager gaat elk jaar naar België en bezoekt de beste chocolatiers, en vergelijkt hun producten. Hij kiest vervolgens het beste product van elke chocolatier en verkoopt het hier tijdens valentijn! Valentijn is nogal zot in Japan en een beetje anders dan bij ons. Het is de bedoeling dat meisjes voor jongens chocolade kopen (of beter maken). Als het gemaakte chocolade is telt dat echt als een liefdesverklaring! Een maand later is het white day, en moet de jongen witte chocolade teruggeven als teken dat hij de liefde beantwoord. Een killer maand dus ;). Hoe dan ook, ik mag 12 dagen aan een stuk die man helpen in een vrij sjieke department store in Tokyo. Ja ECHT Tokyo, als in, Tokyo station :). Dus suit up Thomas, en veel fancy dure chocolade verkopen dus :).

Gisteren heb ik trouwens nog eens een boys night out gehad met één van mijn allerbeste vrienden Koike. We zijn naar een bar geweest van letterlijk 2,5 vierkante meter ofzo. En er waren nog 5 andere mensen, o.a. de uitbaatster. Iedereen zat letterlijk rond een houten tafel, echt een familie sfeertje eigenlijk. Heel gezellig.

Ziezo, dat was een kort postje: ik ga proberen mijn tuesday blogging principe voort te zetten, al denk ik eraan om kortere blogberichtjes tussendoor te posten. Nu vraag ik me af, liever heel lange artikels om de week, of meer kleine tussendoortjes? Laat jullie mening maar achter hieronder. In één van de volgende blogposts zal ik trouwens antwoorden op een verzoekje van mijn goede vriend Mattias: hij vroeg me voor wat fotomateriaal en filmmateriaal van het openbaar vervoer in Tokyo. Spitsuur, hoe dat er uit ziet, of de Japanners echt zo mooi aanschuiven (antwoord is ja, maar een foto is nice natuurlijk). CHALLENGE ACCEPTED. Ohja, ook of ze wel eens slapen op de trein. Nu, voor de facebook gebruikers onder jullie kan ik alvast een grappige pagina aanraden onder de naam "Nobody sleeps like the Japanese do". Er zullen vast wat foto's zitten tussen de ongeveer 1300.

Ziezo, dat was het zowat voor deze blogpost. De foto's hieronder zijn enkele voorbeelden van de foto's die ik neem. Ik post ze vooral op twitter en ben de laatste tijd echt actief geworden op dat medium omdat het ook veel gemakkelijker is geworden voor mij. De twitteraars onder jullie mogen me altijd volgen op @ThomasDeBlock . Ik heb nauwelijks Belgische volgers, maar probeer toch Japans, Engels en Nederlands af te wisselen :).

Ik heb jullie gemist en keep on reading!

Groetjes uit Tokyo.